Benliğim kaybolmuşken eşiğinde bir sırrın
Hep kendimle boğuştum tezatların içinde
Çıkmazında kayboldum delice dönen asrın
Kurtuluşu aradım, “nasıl” da ve “niçin” de.
Sahtece mutluluklar saçarken etrafıma
Kaç kez öldüm, dirildim saçlarımı yolarken
Didikledim ruhumu günahkar ellerimle
Habersiz geçen zaman ağlarını dolarken
Bense savaşadurdum ezeli cevherimle
Kendimden kaçmak için kapandım yatağıma
Hep üstüme üşüştü dost bildiğim aynalar.
Kamil Çakır
(Hazan Şiir Kitabından)
